tarafından Cemil KÖKSAL | Tem 10, 2017 | Öykü
Kahvaltısını yaptı, eşinin hazır olduğunu görünce seslendi. -Bırakayım seni. -Olur, geciktim zaten. Arabaya bindiler, şehrin sabah trafiği tüm boğuculuğu ile üzerine geliyor gibiydi. -Sıkılıyorum ya, şu hale bak. -Büyükşehirde yaşıyoruz, bu normal ama sen son...
tarafından Cemil KÖKSAL | Haz 14, 2017 | Öykü
Kar taneleri dans edercesine gökyüzünden inerken, sessizce izliyordu. Konuşmanın gereksizliğini fark etti yağan karda. Başını kaldırdı, sanki sonsuzluğa bakıyordu. Oradan ayrılan ve belli bir istikamet üzere ağır ağır inen kar tanelerinin, hiçbir şeyi incitmeden...
tarafından Cemil KÖKSAL | May 23, 2017 | Öykü
Lütfen, beni anlamaya çalış, bu sözlerim sana olan nefretimden değil, ben senin geleceğini düşünüyorum, dedi annesi. Uzun süredir konuşmanın ve yaşadığı şaşkınlığın etkisiyle ellerini iki yana açtı, pencereye yöneldi, tüm sinirini şehirden alacakmış gibi bakıyordu....
tarafından Yunus Nadir Eraslan | Nis 12, 2017 | Öykü
Tarikata girdiğimin ilk haftasıydı. Arkadaşlarım üzerimdeki kıyafetin bir dervişe yakışmadığını açıkça söylediler. Kendime hayretle baktığımı hatırlıyorum. “Şeyhin karşısına bu kıyafetle mi çıkacaksın? Daha ilk görüşünde mübareğin senden yüz çevirmesini mi istiyorsun?...
tarafından Yunus Nadir Eraslan | Mar 29, 2017 | Öykü
Buraya seksen sekiz kişi içinden Demirel ve İnönü taklidi yaparak girmeyi başarmış yirmi üç kişiden biriydim. Diğerlerine sınavda ne sordular bilmiyorum. Odaya tek tek giriyorduk. Çıkanlar da içerde ne olup bittiğine dair doğru dürüst bir şey söylemiyorlardı. Sorulan...
tarafından Yunus Nadir Eraslan | Mar 1, 2017 | Öykü
Meltem esiyordu. Saçlarım şimdiki gibi kumral değildi. Daha mı koyu kestane rengiydi, yoksa kahverengi miydi? Bir rüyanın tesiriyle hızla koşmalardı. Nefessiz kalmaya zorlanmak içindi her şey. Her şey çocukluk ve onun telaşsız kıyısında durmak ve seyretmekti… Nefessiz...
