tarafından Ramazan KARATAŞ | Kas 1, 1999 | Şiir
Bizim elde trenlerin dumanı hep kara olur Bu yüzden kıvrım kıvrım rayları uzar hasrete Bizim elde trenlerin dumanları hep kara olur Rayları uzar sonsuz gurbete Islanır gözyaşlarından demir vicdanlı raylar Uçuk kalır dudakları mendillerin Gökkubbesinden özlemler perde...
tarafından Ramazan KARATAŞ | Eyl 1, 1999 | Şiir
Bir uğultu, Bir gümbürtü! Korkunç bir sarsıntı! Eşya emir almış savruluyor… Duvarlar emir almış sallanıyor. Evimiz, evlerimiz başımızı yutan birer canavar oluyor. Daha bu akşama kadar duvarlarına bakıp da nice hayaller kurduğumuz odamız, kitaplığımız, içinde...
tarafından Ramazan KARATAŞ | Haz 1, 1999 | Şiir
Adam ağladı Ağladı adam İçini boşalttı Yıkandı kendinden Yudu maziyi adam Pişmandı adam Medet umdu gözyaşlarından Vay kadam Adam ağladı adam! Gözyaşlarını kanladı adam Yaşlarıyla yıkandı adam Çok pişmandı adam Adam ağladı adam Vay kadam! Adam Kendine ağlayan adam...
