Dün şair Hasan Yılmaz‘la beraberdim. Uzun süredir görüşme planları yapıyorduk ve bir türlü bir araya gelemiyorduk. En sonunda “artık emekli olmadan görüşelim” diye mutabakata vardık ve bu hafta mutlaka buluşalım diye sözleştik.
2002 yılında Bursa merkezli çıkan Vivo dergisinin editörlerindendi Hasan. (O zamanlar bir çisenti gibiydi yağardı üzerimize dergiler. Şimdi tazyikli bir su gibi üzerimize fışkırıyor.) Vivo dergisinin sloganı “Beni yok sayamazsınız!” idi. Kendine yer bulmaya çalışan, bazı “köşetutucular” tarafından mindere oturtulmak istenmeyen bir dergiydi Vivo. 3 yıl falan direnebildi.
Güzel işler yaptı. Lale Müldür, Necat Çavuş, İbrahim Tenekeci, Mustafa Muharrem gibi şairlerden şiirler yayınladı. Kırklar ekibini ve Lale Müldür‘ü Bursa’da ağırladı. Onlarla şiir oturumları düzenledi. Cahit Zarifoğlu hakkında harika bir özel sayı hazırladı. Heyecanlı ve aktif bir ekipti.
Ben de ilk şiirlerimi (yani şiir diyebileceğim şiirlerimi) Vivo’da yayınladım. Hemen hemen her sayıya şiirler, yazılar veriyordum.
Bursa’ya yerleşmeden yıllar önce Bursa’yla ilk bağımı Hasan’la kurmuşum demek ki.
Çocukken yeni şehirler görmek bana hep heyecan verirdi. Ansiklopedileri karıştırırken (ansiklopedi diye bir şey vardı değil mi?) iki şehrin fotoğraflarında takılıp kalırdım. Bursa ve Eskişehir. Oraları görmeyi hayal ederdim. Yıllar sonra Bursa’da çıkan bir dergiye yazacağım ve ondan çok sonra da Bursa’ya yerleşeceğim sadece kaderin aklına gelirdi herhalde.
15 yıl sonra Hasan’la yüz yüze görüşmek bunları hatırlattı bana.
Hasan’ın yeni kurulan Onto Yayınlarından da “Gitar İntikamı” isimli bir şiir kitabı çıktı. Yıllarca şiire emek vermiş ve yıllarca şiire uzak durmuş bir şairin şiirleri var kitapta.
Bu vesileyle birkaç yeni şiir de yazmış. Harika şiirler. Hasan devam etmeli bence şiire.
Kitabı ve şiirleri hakkında ilerleyen günlerde ayrıca yazmak istiyorum.
Yolu açık olsun!
