DERGİBİ’NİN ÖYKÜSÜ
Ocak 1999’da yayınlanmaya başlanan Dergibi’nin öyküsünü kurucusu Melih Bayram Dede şöyle anlatıyor:
Takvimlerin 1998 yılı Aralık ayının son haftasını gösterdiği günlerde, internette bir edebiyat sitesi, benim tanımımla “Dergi gibi bir şey” çıkarmayı planlıyor ve bu “dergi gibi” şeye isim arıyordum. Bu konuyu, Mehmet Şeker’e açtığımda, şöyle dediğimi hatırlıyorum: “İnternette dergi gibi bir şey çıkarmayı düşünüyorum. Ama öncelikle bir isim bulmamız gerek!”.
Böyle bir girişten sonra Mehmet Şeker’den cevap geldi:
“Adı Dergibi olsun!”
Bu çok güzel bir isimdi. Hemen kabul ettim.
Şimdi zaman zaman düşündüğümde, “Dergibi” adının ne kadar isabetli bir karar olduğunu tekrar anlıyorum.
İşte Dergibi böyle doğdu. Türkiye internetinde ilklerden oluşu nedeniyle büyük ilgi gördü. Basında, özellikle de gazetelerin kültür sayfalarında haber oldu. Televizyonların internet programlarında yer verildi.
İlk etapta basılı dergilerde ürün yayınlayan dostlarımız, internette yayınlanan bir dergiye ürün vermekte çekingen davrandılar. İnternet onlara göre, yeni ve yabancıydı. Bir görüşe göre de, “suya yazılan yazı”dan farksızdı. Bu ve bunun gibi nedenlerden ötürü gereksiz de olsa, “İnternette edebiyat olur mu?” tartışmalarına şahit olduk. Zaman zaman bu tartışmalara Dergibi’den biz de katıldık.
Daha sonraları, internette edebiyata soğuk bakanların da, ürünlerini internette yayınlanan ve Dergibi’yi model alarak oluşturulan sitelerde yayınladıklarını gördük, mutlu olduk.
Aradan geçen yıllarda ise, büyük mesafe katedildi. Yeni edebiyat siteleri açıldı. Bunların kimi e-dergi, kimi ise edebiyat arşivi niteliğindeydi. Dergi formatında siteler kadar arşiv niteliğinde sitelere de ihtiyaç var kuşkusuz. Yine de biz şiir ve şair özgeçmişi arşivleyen sitelerden çok, yeni ürünler yayınlayan “dergi” formatında yayın yapan sitelerin sayısının artmasını tercih ediyoruz. Böylelikle, edebiyatta bir okul görevi gören basılı dergilerin misyonuna sahip sitelerin varolması sağlanabilir.
Ürün yayınlayan bir site olan Dergibi, yeni bir döneme girdi. Dergibi’nin bundan sonraki gelişimini/öyküsünü yaşayarak, birlikte göreceğiz.
EDİTÖRLER
Ali Ömer akbulut: aliomerak@gmail.com
Cahid Efgan Akgül: cahidefgan@gmail.com
Yunus Nadir Eraslan: yunusnadir@gmail.com
gökten zembille inen sadece aşktır ve ölüm daha şık durur bronz bir tende her daim sıfır kilometre bir gün var önümüzde gir ve ortalığı karıştır. ah diyorum, ahı bilir misin sen dünya dedikleri gömgök bir yatır nereden bilmiş beni, röntgeni icat eden otuz yıl yaşadım elde...
Efendim’e vermek için yirmi yedimden gün aldım yirmi yetimden gül. I bir bilseniz Efendim için için ateşe verdim içimdeki beni ah beni hangi vadiler istedi de gitmedim kıskandım da ne oldu hayattan kendimi. ah Efendim, sorar durur can; nasıl bir sondur bu, kaçtıkça yakınlaşan kaçtıkça yakınlaşan…...
zar tutuyorsun ey hayat bu kaçıncı sevgili yanlış ata oynamışım gözlerim öyle dedi pır pır diye ses çıkardı yürürken yüreğimden denizleri sulardım tozmasın diye deniz sporu çok severdim çiçeğe yem vermeyi kuşlara binerdim ve kaçardım basından bak buraya yazıyorum diye milyar kelimeyi ziyan eden de bendim...
I beni anlamanız için kahraman olmanız gerekmiyor düşünün bir kere yağmur yemeyeli kaç yıl oldu kaç kez sabahladınız uykusuzluğun koynunda ölümden korkmadığınız ne kadar doğru II ellerinizde cesediniz bana geliyorsunuz sizin için ne yapabilirim ki ben ırmakların kapısından kovulmuş adamım rötuşlarla ayakta durdum bugüne değin siperleri...
incir dalını emer süt kokar ağzı burnu yavrusunu yer balık bilmez bile burç olduğunu ve kimseye havlayamaz soytarının köpeği mermi yeni kesilmiş et gibi seğirtir cana doğru. toprak uzakta kaldı elif artık cüzlerde ve koçun kanı dönüp duruyor mersedesin tekerleğinde yazık, herşeyi hapsettiler, ırmakları kartpostala oysa...
Sonsuz atlara binen I komik bir tarafı var bu sırrı saklamanın kuşlar da uçar kanatlanıp içine cama yaslanan yanak elbet ağlamak ister ve kartlar açılınca yüzmeyi bilmeyenler için söylenen şarkı yağmurdur ama diner. büyükler vardır sonra mürüvvet denen simyanın peşinden giden avcı hep gerisin geriye bilir...
“Aldı benüm gönlümi n’oldugum bilimezem Yavı kıldum ben beni isteyüp bulımazam” Yunus Emre Bahar yitikçiler çarşısıdır. Baharda öten her bülbül,...
Söyleşen: Ali Ömer Akbulut Baştan nasıl silinir ki? Keselim mi baştan? Ya da dön baştan sil; dön baştan! Başa kim...
Dün şair Hasan Yılmaz‘la beraberdim. Uzun süredir görüşme planları yapıyorduk ve bir türlü bir araya gelemiyorduk. En sonunda “artık emekli...