“Çelişik sözlere büründünüz.” Zariyat; 8.
* Hiçbir söz insan diline düşmeden kötü değildir.
* Hayat bir ırmak gibi akmıyor; tek bir nokta/an gibi bir çizgi üzerinde derinleşiyor. Dibe doğru.
* Hiç: Varlık sağanağı.
* Konuşma sessizliğin soluklanmasıdır, hayatıdır.
* Koruyup yaydığında sessizliği sükût
Nefes aldığında konuşma
Sükût bütün konuşmadır.
* Konuşmak ve yazmak emaneti sahibine teslim etmektir.
* Sanat Varlık’ı eksik duyumsayıştır.
Yersiz ve yurtsuz.
Aç bî-ilaç…
Sanat Varlık’a ters yönden tekabüliyettir.
* Söz’ü ötele…
* İnsan nefesi açılır açılmaz şiir soluklamaya başlar; dili çözülür çözülmez şiir söyler.
İşte EN BÜYÜK ŞAİRLER ÇOCUKLARDIR.
* Çocuk
O en konuşkan anında yakalar dünyayı.
* Gülümseyince çocuk sıranın birinde
Korkudan altını ıslatıyor tüm seyirci.
* çölün yakıcı nefesine
boğazımı açtım
cızz etti beynimin arsız düşünceleri.
* Ne birine sevdalandım ne biri bana.
Sözlerim ilaçtan acı geldi çocuklara.
* Aklım biçare
Aklım biçare yangınlarda
Aklım biçare yangınlarda sek sek
Aklım biçare yangınlarda sek sek. Düştü.
* Kulağınız varsa kalbiniz korkudan duracak
