Bir doktor arkadaşım anlattı.
Türkiye’nin bir yerinde şöyle bir âdet varmış:
Artık iyileşeceğinden ümit kesilen hastalara bir nevi ötenazi uygulaması bu.
Önce ailenin rızası alınırmış.
Yörenin ileri gelenleri toplanır karar verirlermiş.
Sonra her evden bir yorgan getirilir, yüzü de kapanacak şekilde hastanın üzerine atılırmış.
Üst üste altmış yetmiş yorganın atıldığı olurmuş.
Doğal olarak hasta nefes alamaz can verirmiş.
Sonra da cenaze hep birlikte kaldırılırmış.
Bu işlemin adına da ‘Yorgan Atmak’ denirmiş.
Tüylerim diken diken oldu.
İçim kıyıldı.
Alabildiğine hayvansı bir töre/n bu.
Kedilerin hastalıklı yavrularını ölüme terk etmeleri geldi aklıma.
Hâlâ var mı bilmiyorum bu âdet.
Bir zamanlar varmış.
Üstelik o bir zamanlar yakın zamanlarmış.
