Yürüdük
el ele tutuşmuş gibi
sokaklarda
Üstümüzde yüzlerce göz
Yanımızda yeşil yeşil adamlar
Çırpınıp duruyordu Marmara
Ayaktaydık
Koridorlarda, salonlarda
Bir uşak kadar saygılı
Üstümüze sorular yağıyordu
Karşımızda siyah siyah adamlar
Herkes olabildiğince kaygılı
Kimse bize inanmıyordu
Ne zaman hatırlasam
Bileğimde bir zincir acısı
Dudağımda bir türkünün izi
Ferman kiminse kimin
Yollar bizimdir
Dilerim ki anlaşılır
Memleketimin her denizi
Benim de denizimdir
Ve siz
Dilimi konuşan insanlar
Belki sizin kardeşiniz
Belki dedenizimdir
Unutturabilir misiniz bana
Zincir acılarını