Seni kesiyor bak, dedim.
Beni kesmez ama dedi gülümseyerek.
Sonra ne olduysa.
Sırılsıklam tutuldu. Tutuldu da karşısındaki esmerin karaduldan farkı yok.
Kuşattı çocuğu.
Gönlü olsun diye iç dünyasının bütün inceliklerini, bütün zenginliklerini sundu.
Sürülen ve sunulan her şeyi kesip bir kenara koydu. Eksiltti. Eksiltti. Eksiltti.
Hayatı karardı.
O kadar önemsizleştirdi ki, bir nokta bile değil.
O noktayı da silecekti ki bizimki oyundan çıktı.
Şimdi kendisini kitaplara verdi.
Kaçışla tutunma çabasının aynı şey olduğunu düşünüyor diyeceğim de hiçbir şey düşünmüyor artık.
Bakışlarındaki boşluğa yakalanmaktan korkuyorum.