Her nefes bir taş.
Kendi uçurumunu örüyorsun yaşayarak.
Ne korkunç yükseltinin güven vermesi.
Herkesin uçurumu farklı cümlesi hem anlamlı hem anlamsız…
Can Alıcı’nın konacağını biliyorsun uçurumun en yükseldiği anda.
Toprağa düşüyorsun.
Başladığın yere.
Şimdi bu rıhtımdan atsam kendimi denize, bir dakika sonra, ne yük, ne kaygı, ne umut, ne sancı, deniz de toprak hizasına çıkarır seni.
Başladığım yere.
Yusuf içimden geçeni okumuş gibi, sağıma geçiyor.
Deniz tarafına.
