Bir şiiri tamamladığında eski kilosunda olmazmış İbrahim. Az çok bedeni de erirmiş.
Ben bir şiiri tamamladığımda ya kuşlar gibi hafifliyorum, ya tonlarca yük taşımışım gibi yorgunum. Ara tonları da var. Şiirine göre. Yazıda da oluyor ancak şiir kadar değil.
Şiire özgü sanırdım değilmiş.
Hikâyecim anlattı.
Terlersin.
Kızarırsın.
Üşürsün.
Sinirlenirsin.
Kaşıntı tutar bazen.
Birden kendini ekranda öykünün içinde gördüğün olur, ürperirsin.
Uçarsın da…
Bu kadar ciddiye alma diyecektim, utandım.
Bu kadar ciddiye alması gerekiyor çünkü.
Ne diye severek okuduğumuzu sanıyorsunuz.