Severken sevdirmiyor.
40 yaş küçük ama eşit duruyor benimle.
Yürürken benim dinlememi seviyor, o konuşuyor.
Bir güvercin ölüsü çıkıyor önümüze.
Karıncalar boynunda, kafasında.
Tutup yol kenarına koyuyoruz.
Güvercinlere dair konuşuyor.
Eksik, uçuk, çocuksu…
Akşam masada ödevini yaparken bir güvercin çizdiğini görüyorum.
Eksik, uçuk, çocuksu…
Uyurken öptüm.
Güvercin resmi başucunda…
A4’ü tuttuğu parmakları terlemiş.
Aldım.
Kitaplarımdan birinin arasına koydum.
Sabah sordu.
Uçtu dedim, bak pencere açık.
İnanır gibi yaptı.
Gülümsedi.
Eksik, uçuk, çocuksu…