‘Karadut parmak gibi’…
Son dutlar.
Gecekondusunun önünde, kendi dikmiş.
Gömleği de beneklenmiş, dut boyası.
Bu akşam nöbet var.
Uğrarız bir ara.
Esnaf.
Öne iz mermisi atıyorlar.
Sonra gerçek mermi, parmak gibi.
O gece iki parmağı kırılmış.
Sonra anlamış acıyı.
Darbe bastırıldıktan kaç saat sonra.
Yüzük parmağı biri…
Yüzük de sıkmış ayrıca.
Orada bir kaya çıkıntısı oluşmuş, yüzüğü çıkarmış.
Gazi.
Gazilik için başvurmayı aklından geçirmemiş. Kayıt da maaş da tali şeyler.
Eli işine engel değil.
16 Temmuz öğleden sonra kırık parmağıyla dut yemiş olmalı.
Suskunluğu duttan değil, vakarından.
Tanka mı yumruk attın?
Parmakları gülümsüyor.
Hep gülümseyecek.
İskeletinde kırık iki parmak…
Nişanlı, yüzüksüz!
