Bir çocuğa rastlıyorum perdemde
Gözünü bir an olsun alamıyor
Dokunmaya kudretimin yetmediği
Mavi gözlü semadan.
Kaldırmış kafasını
Boş vermiş bir suretle
Tek duyduğuna tek bildiğine bakıyor.
Fısıldıyorum ona doğru.
Çokbilmiş bir edayla
Gözü ufuklarda.
Sahi, nedir bu başı göğe ermişlik?
Oysa ben de bakıyorum göğe
Serçeleri, çiçekleri, baharı görüyorum.
Dinliyorum da onu.
Hayret dolu mırıltılarını
Gülümseyerek izliyorum.
Ne zaman ki fark eder beni
“Evrenin ‘hişt’lerine katılalım
Sınırsız güzelliği avuçlarımızda taşıyalım.”
Diyorum, hayli hoşnut.
