Temmuz.
2016.
Akşamın geceye karıştığı saatler.
Kadın, taze bir sızı kadar tedirgin…
5 yaşındaki oğlunun eli elinde.
Ortanca oğlunun kalbi en büyük ırmaktan daha akışkan…
Büyük oğlu devletin kanayan yaralarını sarıyor kirpiklerini süzerek.
Kocası sakin.
Kardeşinin oğlu büyük oğluyla aynı şiirin dizelerinde geziniyor.
Kadın taze bir sızı kadar tedirgin…
Hayırdır?
Kızılay’a girişte çantama bile bakmadılar. Allah korusun bir bomba patlasa katliam olur.
En fazla ölürüz.
Biz, biz dediği kendisi, kocası, üç oğlu, cümleyi baştan başlatalım, biz önemli değil de yanımda emanet çocuk var.
Ey güzel halkım.
Bir kez daha anladım ki seni gâvurlar anlayamaz.
Çok büyüksün!
