Halimden anlayan bir mürşide bağlansam, beni gözlerime bakarak anlasa, onun gözlerine baktığımda sütliman bir denizde kaygısız bir yaprak gibi hafif hissetsem kendimi diyorum çoğu kez.
O sütliman denizi biliyorum.
Elimi daldırmak istediğimde kafamın içinde bir yengeç parmaklarımı yakalıyor.
Kendime geliyorum.
Kendine gelmek buysa…