Uzanıyorum.
Gökten toprak yağıyor.
Sadece boynumdan aşağıya yağıyor.
Tatlı bir ağırlık duyuruyorum üstüm örtülürken.
Ellerimin toprak altında kalmasından korkuyorum.
Ellerimi gökyüzüne kaldırıyorum.
Dirseklerime kadar gömülüyorum yağan toprağa.
Ağırlık daha da bastırıyor.
Bileklerimden yeşil sürgünler veriyorum.
Parmak uçlarım çiçek açıyor.
Kırmızı, mor, ela çiçekler.
Göbekleri mavi olmalı diyorum, parmak uçlarım bana bakamıyor.
Ağrılar içinde uyanıyorum.
Daha Nisan’a çok var
