S dilinde ışkınlanıyor.
Babanın adı ne?
HAŞAN.
Amcanın?
OŞMAN
Sana kim kaş çatıyor?
KAYA MUŞA.
Büyüdü. Dilindeki ışkın aynı.
Bebek sevimliğini, ergenlik öfkelerini, olgun adam gülümsemelerini bir bohçaya çıkıladı.
S’siz ve sessiz bir hayat kurmak isteği içinde kaldı.
Çoluğa çocuğa karıştı.
ŞUNA GEL KIJ ŞOKAK TEHLİKELİ diyor torununa.
Torunu çocuk değil de kendisi çocuk.
Kalıtım filan yok.
Kız şiir gibi konuşuyor.
Dedenin adı ne kızım?
HÜŞEYİN.
Bilerek harfi değiştiriyor kerata.
ŞAKLANBAÇ oynuyorlar.
ŞEKİJ deyince bir gülme tutuyor çocuğu.
ŞAKLANAMIYOR.
Masal okumaları bir âlem.
Hüseyin dün kalp krizinden ölmüş.
Akrabalar hep ağlamış da, Suna daha çok ağlamış.
Sesinin ve s’sinin ışkınlarını budamış.
Mı?
İçinde dikenleşiyor harfler.
Acıdan.
Bir de kanatlanıyor.
Gördüğü güzel günlerden.
Bir de kanıyor.
İyi ki kanıyor.