Ünlü bir şair öldüğünde, yayınlanmamış, yarım kalmış şiirlerini arar buluruz.
Büyük bir iş yapmış gibi okurlara sunarız.
Acaba doğru mudur?
Böyle davranmakla şairin mahremiyetine el uzatmış olmuyor muyuz?
İşin şu yanı da var: Özellikle bilimsel çalışmalar için çok önemli o ürünler ortaya çıkarılmasınlar mı, kaybolsunlar mı?
Bunu da istemiyor insan!
Şöyle mi yapsak: Şairin yok saydığı ve olgunlaşmış kişiliğine aykırı olanları bulduğumuz yerde bırakalım, çünkü şaire uymuyorlar.
Şairin yok saydığı veya olgunlaşmış şahsiyetinden izler taşımayan şiirleri piyasaya sürmeye hakkımız yoktur sanıyorum.
Bu seçim de yeni bir sorun ortaya çıkarır.
Hangi şiirin, şairince yok sayılmadığına ve oturmuş kişiliğinin ürünü olduğuna kim karar verecek ve hangi hakla?