Bu gün gördüm.
Kızılay üst geçitte adam kanun çalıyor.
Yanında dört yaşında var yok bir çocuk.
O da olmayan kemanı çalıyor.
Müziğe o kadar kaptırmış ki kendini; elleri, mimikleri, kirpikleri adeta yanındaki büyüğün çaldığı kemanın gölgeleyemediği, esasında hiçbir şekilde gölgelenmemiş taze bir sesle bütünleşmiş gibi, tarifsiz…
Adam dilenci.
Çocuk müziğin ta kendisi…
Babası galiba…
Kulağı aynı çünkü…