Ben
Her seferden
Derin bir yarayla dönen
Yorgun gemiyim
Değiştirip kimliğimi
Bir bir gezdim limanları yeniden
İnan ki farketmedi hiçbir şey
Hâlâ bildiğin gibiyim
Fırtınalarla boğuştum gece gündüz
Dalgalar çoğu zaman boyumu aştı
Her seferde sıla biraz daha uzaklaştı
Deniz bazen dağ oldu bazen ova
Artık bana da kan bulaştı
Bir maden yığını değil gördüğünüz
Sevdâ yelleri esiyor başımda
Dünya gözümde dümdüz
Sen bilmezsin mevsim mevsim
Denizler üstünde yalnız dolaşmayı
Bir güneş düşer suya bir ay
Vakit öylesine geçer
Ben öylesine mahzun, derbeder
Ne hırçındır açık deniz bilemezsin
Yıldızlar dost yıldızlar
İstemeden yalnızlığımı hatırlatırlar
Sen yalnızlığı da bilmezsin sevdiceğim
İçinde eridiğim sevgiler örneği
Tutmaz çoğu zaman suya yağan kar
Neler taşıdım bilsen kıtalar arası
Biraz sevgi
biraz hüzün
biraz barış
Yüreğindir hiç yanımdan ayırmadığım
Ve geceler boyu bitmeyen yalvarış
Şâhidiyim kendi canına kıyanların
Ay ışığında sevişenleri gördüm
Gün ışığında cinayetleri
Üzülürüm oysa bende değildir vebali
Geçmiş ve gelecek zamanların
Gayrı bu gemiden
Ne giden güvercin döner geri
Ne de gökte bulutlar ağlar yeniden
İnatla yeni seferlere hazırlanırım
Bir öncekinden daha uzun sürecek
Daha baştan beyhudeyken bu hazırlık
Her seferi bitmeyecek sanırım
Böylesine inanmak istemiyorum artık
İstemiyorum sevdiceğim
Belki yine aldanırım
Aldanırım mutlak
Geriye hep hüzün kalır
Hüzün ve unutmak
Unuturum neye şâhit olduysam
Terkederim yıllar süren bu yarışı
Faydası yok mudur dönmenin
Batmadan kaybolduysam
Hüzünden gayrı ne varsa aldırmadığım
Gitti başımdan dağıttım efkâr gibi
Tek sen kalmıştın şimdi sen de hürsün
Sen de hürsün kuşlar gibi
İsterse bu sefer bir ömür sürsün
Kimbilir ne zaman görünür bana
Üstünde dolaştığım denizin dibi