Konan giysi dolabının önünde.
Bir şeyler söylüyor.
Sanki dolapla konuşuyor.
Bu durum olağan değil.
Konan’dan ses çıkması için ya coşması ya korkması ya da umduğu yiyeceğin önüne konulmasında gecikilmesi gerekir.
Dolabın içine girmek istiyor desem, öyle şeyler için sesini yormaz.
Baktım ayrılmıyor ve susmuyor; dolabın kapısını açtım.
Şeftali çıktı içinden.
Oluyor böyle.
Habersizce giriveriyor dolabın, rafın birine, kapak üstüne kapanıveriyor.
Bağırıp çağırmıyor, sessizce bekliyor.
Çok geçmeden kurtarılacağını bildiği içindir sanırım.
Şeftali bu kapalı kalışlardan ders almıyor.
Gerek yok zaten, ortalıkta görünmediklerinde köşe bucak aranıyorlar nasıl olsa.
