tarafından Erdal Noyan | Oca 4, 2020 | Çay Molası
Ölümü anımsamaya dayanamıyoruz. Eskiden öyle değildi. Mezarlık şehrin ortasındaydı. Herkes ölülerine yakındı. İnsanlar bir gün gidecekleri yeri her gün görürlerdi. Bu tümceleri nereden derledim, biliyor musunuz? George Orwell, Boğulmamak İçin adlı romanının bir...
tarafından Erdal Noyan | Oca 16, 2019 | Çay Molası
Sol kolumun bileği birkaç gündür boş. Bileğim saatimin kayışı koptuğu için boş. Eşim o saati emekli ikramiyesiyle almıştı. O günden beri aynı saati kullanıyorum. Gençliğimizde bekarlığımızı göstermek için yüzü iç kısma gelecek şekilde takıyorduk, bu huy bende...
tarafından Erdal Noyan | Oca 5, 2019 | Çay Molası
Bir başıma dolaşıyorum. Ahmet Haşim’in, Son Sahife başlıklı yazısında, “coşkun bir hayat ve hareket şehri” dediği Paris’in sokaklarındayım. Amacım hem öne çıkmayan yerlerini biraz daha gezmek hem de bergamotsuz siyah çay içebileceğim bir mekân bulmak. Avrupa’nın...
tarafından Erdal Noyan | Kas 13, 2018 | Çay Molası
Mart ayının sonu yaklaştı. Hava sevdiğim serinlikte ve rüzgârsız. Birazdan incecik damlalar düşmeye başlayacaklar. Uğur Mumcu Caddesi’ne gidiyorum. Köroğlu’ydu bombalı cinayetten önceki adı. Kehribar Sokağı’nın sağına sapınca yapraksız ve çiçeksiz...
tarafından Erdal Noyan | Kas 6, 2018 | Çay Molası
Sanat Köprüsü (Pont Des Arts), Paris’i ikiye bölen Sen Irmağı’nın üstündeki demir geçitlerden birinin adı. Köprü’nün değerini, güzelliğini anlatacak değilim. Yayaların kullandıkları ve bazen sanatçıların sergi açtıkları bu Köprü’ye yolu düşeceklerin, sayılamayacak...
tarafından Erdal Noyan | Eyl 29, 2018 | Çay Molası
Acaba kaç kişiyi istemeden incittim, incittiğimi hiç bilemedim? Kızdırmak, öfkelendirmek, gerektiğinde küstürmek: Bunları çok umursamayabilirim. Ne var ki kırmak, incitmek çok kötü. “İki cihan bedbahtı” diyormuş Yunus Emre, gönül yıkıcıları, gönül...
