tarafından Senai DEMİRCİ | Eyl 1, 1999 | Şiir
“Anımsamaz mı insan ki, bir zaman anılmaya değer bir şey değildi.” İnsan Suresi 1 Ne çabuk unuttuk, ne çok unuttuk… Dünya kalınası değildi, yeryüzünde karar kılamazdık ki. Geldik ve nihayet dönecek değil miydik? Şimdi hatırladığımız bu.. Ve hiç...
tarafından Senai DEMİRCİ | Eyl 1, 1999 | Deneme
Bağışla beni Rabbim, tevekkülden başkası gelmiyor elimden. Başkası da yoktu ki elimde. Şimdi elimden gelenlerin hepsi Senin ‘El’inde. Göremedim, bağışla beni Rabbim. Göremedim, nice ananın karnında nice karanlıklar içinden gün yüzüne çıkardığını bebelerin...
tarafından Senai DEMİRCİ | Ağu 1, 1999 | Şiir
‘e b r u y a d a i r’ Ateş denizi. Gül bahçesi. Renk fırtınası Aşk seması. Işık ve bakış. Su üzerinde buluşuyor. Renk ve ahenk Suya koşuyor. Aşkın yüzü suyu hürmetine ateş suya konuk oluyor. Gül suda diriliyor yeniden Renk kalbin derûnuna damlıyor Su...
tarafından Senai DEMİRCİ | Tem 1, 1999 | Şiir
Van’ın dağlarını yol eyleyen dostlara Yol vermez dağ Araya girer, ayırır İki yanında boynu bükük sevgililer bırakır Ferhat’ten Şirin’i çıkarırsanız dağ kalır. Sevgiliye dağa rağmen erişilir Aşk dağın ardındadır. Dağı delmek, dağı aşmak gerekir...
tarafından Senai DEMİRCİ | Tem 1, 1999 | Şiir
Do Doğuş ve Söğüt Dilsiz çocuk zaman sözler dudağında çığ, suskunluk yüreğinde kor, gelip gidiyor okyanus göğsünde, güneş, zamanın dudağından dökülüyor, ufukta an kanatlanıyor, tohum kanıyor, toprak uyanıyor, ışık yayılıyor, hamd ve tesbih, tekbir ve tevekkül...
