Melih Bayram Dede

DERGİBİ’NİN ÖYKÜSÜ

Ocak 1999’da yayınlanmaya başlanan Dergibi’nin öyküsünü kurucusu Melih Bayram Dede şöyle anlatıyor:

Takvimlerin 1998 yılı Aralık ayının son haftasını gösterdiği günlerde, internette bir edebiyat sitesi, benim tanımımla “Dergi gibi bir şey” çıkarmayı planlıyor ve bu “dergi gibi” şeye isim arıyordum. Bu konuyu, Mehmet Şeker’e açtığımda, şöyle dediğimi hatırlıyorum: “İnternette dergi gibi bir şey çıkarmayı düşünüyorum. Ama öncelikle bir isim bulmamız gerek!”.

Böyle bir girişten sonra Mehmet Şeker’den cevap geldi:

“Adı Dergibi olsun!”

Bu çok güzel bir isimdi. Hemen kabul ettim.

Şimdi zaman zaman düşündüğümde, “Dergibi” adının ne kadar isabetli bir karar olduğunu tekrar anlıyorum.

İşte Dergibi böyle doğdu. Türkiye internetinde ilklerden oluşu nedeniyle büyük ilgi gördü. Basında, özellikle de gazetelerin kültür sayfalarında haber oldu. Televizyonların internet programlarında yer verildi.

İlk etapta basılı dergilerde ürün yayınlayan dostlarımız, internette yayınlanan bir dergiye ürün vermekte çekingen davrandılar. İnternet onlara göre, yeni ve yabancıydı. Bir görüşe göre de, “suya yazılan yazı”dan farksızdı. Bu ve bunun gibi nedenlerden ötürü gereksiz de olsa, “İnternette edebiyat olur mu?” tartışmalarına şahit olduk. Zaman zaman bu tartışmalara Dergibi’den biz de katıldık.

Daha sonraları, internette edebiyata soğuk bakanların da, ürünlerini internette yayınlanan ve Dergibi’yi model alarak oluşturulan sitelerde yayınladıklarını gördük, mutlu olduk.

Aradan geçen yıllarda ise, büyük mesafe katedildi. Yeni edebiyat siteleri açıldı. Bunların kimi e-dergi, kimi ise edebiyat arşivi niteliğindeydi. Dergi formatında siteler kadar arşiv niteliğinde sitelere de ihtiyaç var kuşkusuz. Yine de biz şiir ve şair özgeçmişi arşivleyen sitelerden çok, yeni ürünler yayınlayan “dergi” formatında yayın yapan sitelerin sayısının artmasını tercih ediyoruz. Böylelikle, edebiyatta bir okul görevi gören basılı dergilerin misyonuna sahip sitelerin varolması sağlanabilir.

Ürün yayınlayan bir site olan Dergibi, yeni bir döneme girdi. Dergibi’nin bundan sonraki gelişimini/öyküsünü yaşayarak, birlikte göreceğiz.

EDİTÖRLER

Ali Ömer akbulut: aliomerak@gmail.com
Cahid Efgan Akgül: cahidefgan@gmail.com
Yunus Nadir Eraslan: yunusnadir@gmail.com

Bize Yazın

Çok Okunanlar

  • All Post
  • Adem Ağacı
  • Alıntı
  • Anlatı
  • Ara-lık
  • Beyaz haber
  • Buhara'dan Gelen Adam
  • Çay Molası
  • Çevgan
  • Çeviri şiir
  • Çocuk
  • Çöl Vaazları
  • Değini
  • Deneme
  • Dergi
  • Eleştiri
  • Genel
  • Gezi-Anı
  • Göz-lük
  • Günlük
  • Haber
  • Haiku
  • Hayatı Hakikiyye Sahneleri
  • Kitap
  • Kısa Kısa Söyleşi
  • Kusurlu Yazılar
  • Mavi Kalem
  • Mürekkep Lekesi
  • Öykü
  • Öykü Mahzeni
  • Röportaj
  • Şiir
  • Sinema
  • Söz Misali
  • Üryan Soruşturma
  • Üryan Söylenişler
  • Yazıyorum Öyleyse Varım
Edit Template

Ah Anlayış, seni yazmaya kıyamıyorum

Ah ‘anlayış’ seni yazmaya kıyamıyorum. Sen ki bir zamanlar yaşanan bir şeydin aramızda, şimdi sadece bir yazı konusu olabiliyorsun.
Dünya denilen kondu’nun evsahibi olmak bir yana, ne kiracısı, ne de gelip geçici misafirisin artık. Semtimize uğradığın yok. Sahi, bizim bir semtimiz var mıydı?
Sanki seni yazdığım zaman, bir şeyler dilimde dağılıp gidecek sanıyorum. Sanki herkesin birbirinden sakladığı bir şeysin. Bazen ayak sesini duyuyor gibi oluyoruz, ama sonra anlıyoruz ki o sen değilmişsin, meğer ardında sitem katarını sürükleyen söz yığınıymış gelen. Ne çok konuşuyoruz ah ne çok. Konuştukça konu dağılıyor ve kalan birkaç şeyi de boşaltıyoruz iç odalarımızdan.
Kafamızı derin meselelere tahliye ettiğimiz gibi, gönlümüzü de tadilat bahanesiyle kapatıyoruz. Biraz az konuşsak eminim herkes birbirini daha iyi anlayacak. Biliyorum, sessizlik denilen tülün altında gizlemişler seni. Susmayı bir bilsek, şöyle aynı dilden susmayı, bir daha kaybetmemecesine yakalayacağız seni.
Ah anlayış, seni uzaktan parmakla gösteriyorlar gazeteler ve gazete cemaati, bulmacalarda bekliyorlar yolunu. Orada görünmeyen bir ülkesin, kaldırsan kapındaki sisi, yüzündeki peçeyi sana iltica edeceğim. Sivrisineklerinkiyle saz heyetinin sesini aynı görmemi istiyorlar benden. Anlayana bu bile fazla diyorlar.
Uzaktaki davulun sesine kanmamam lazımmış. Uzaktaki davuldan yakındakini ayırmanın adıymış anlamak. Bense hiçbir şey anlamıyorum bu tür sözlerden. Anlayışınca her şey başladığı yerde bitiyor. Neden herkes bir mânâ üzerinde göz göze gelmesin?
Ne kolektif düşünce ne ortak akıl; evet, biraz merhamet! İstemem törenlerle şölenlerle karşılanmak, bir söz ülkesine girdiğim zaman. Dilerim ki acemi ve hoyrat adımlarıma beni yüzüstü düşürecek söz halkaları geçirmesin dostlarım, beni anlayışla karşılasın yeter. Beni kavramakla yetinmesin niyet okuyucularım. Ne de olsa kavramak bir kafayı, bir beyni ipotek altına almaktır.
Başkasına ait gizli odaların anahtarlarını ele geçirmekten duyulan bir şehvettir kavramak. Ben isterim ki okuyucum beni hareket ettirebilecek yerlerimden kavrasın, incinen, acıyan yerlerimden değil.
Zira acı ve incinme için anlayış gerektir. Bunun yolu da sahici sevgiden geçer. Sevgi seviyemize inen bir öğretmendir. Tedirginliğimizi anladığından bizi tahtaya kaldırmaz, olduğumuz yerde imtihan eder. Onun kelimeleri boşlukta öyle salınıp durmaz; gözlerinin içi gibi sözlerinin içi vardır.
Alemlere rahmet o Kutlu Elçi’yi anlamanın yolu da kalbini yumruğa dönüştürmemekten geçiyor: “Canım kudret elinde olan Allah’a yemin ederim ki sizler iman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olmazsınız. Yaptığınız takdirde birbirinizi seveceğiniz bir şey söyleyeyim mi? Aranızda selamı yayınız!”
Ah anlayış, seni yazmaya nasıl kıydım!
Şimdi herkesin işine geldiği gibi anlattığı bir masala dönüşeceksin, biliyorum. Ve kimbilir kimler iplere serecek seni un yerine. Aynı rakamlardan çıkan farklı sonuçlar gibi olacaksın kimseyi hoşnut etmeyen, hesapları altüst eden.
Şimdi verdiği selamı açtığımız merhamet mendilinin üzerine bozuk para gibi fırlatanlara nasıl anlatacağız anlamakla anlayış arasındaki farkı? Üstelik onlar hâlâ lügatlerde gezinip dururken.
Sözlükler seni tanımlarken “yumuşamak” diye geçiştirmeye çalışsa da, bunun bir ihlal olduğunu biliyoruz. Zira her tanım bir ihlaldir. Sen olduğun yerde kal. Nasıl olsa biz seni tarif ettiğin adresten bir gün gelip alacağız. Hele aklımız yüreğimize bir gelsin.

Yazıyı Paylaş:

Hüseyin AKIN

Yazar

Dergibi editörü.

İbrahim | 24 Güzel söz; kökü yerde, dalları gökte olan güzel bir ağaca benzer.

Öykü Mahzeni

  • All Posts
  • Öykü Mahzeni
Boşluğa Karşı

5 Ekim 2023/

Felç olunca çekildiği Koşuyolu’ndaki evinde curcuna usulünde segâh şarkısını bestelerken Sadettin Kaynak, bir gece düşünde Karacaoğlan’ı gördü. “Üstad” dedi, ‘incecikten…

Üryan Söylenişler

  • All Posts
  • Üryan Söylenişler
İki. Ağyar Gider Yâr Kalır

3 Mayıs 2021/

“Aldı benüm gönlümi n’oldugum bilimezem Yavı kıldum ben beni isteyüp bulımazam” Yunus Emre Bahar yitikçiler çarşısıdır. Baharda öten her bülbül,…

Röportaj

  • All Posts
  • Röportaj

Kusurlu Yazılar

  • All Posts
  • Kusurlu Yazılar
Hasan Yılmaz

18 Ekim 2017/

Dün şair Hasan Yılmaz‘la beraberdim. Uzun süredir görüşme planları yapıyorduk ve bir türlü bir araya gelemiyorduk. En sonunda “artık emekli…

Edit Template