Emeklerken bile ayna onu çekerdi.
Aynada yansısıyla burun buruna gelir kıkırdar, aynadaki kendinin saçlarını çekmek isterdi.
Yürümeye başladığında bıraksalar aynaya koşar, aynayla konuşmaya çalışırdı.
Biraz daha büyüdü. Aynaya şarkılar söyledi.
İçinden bir çiçekli kapı açılsın, ben oradan gireyim, uçsuz bucaksız masal bahçelerine karışayım isterdi.
Biraz daha büyüdü. Neşesi durgunlaştı ama isteği değişmedi.
Bir gün aynadan sahiden bir kapı açıldı.
Çiçekli bir kapı.
Kimse görmeden o kapıdan girdi.
Kapı hemen kapandı.
Sonrasını bir gün dönerse anlatacak.
